Pionierzy Korfballu nad Wisłą
Początki korfballu w Polsce sięgają drugiej połowy lat osiemdziesiątych, kiedy to na kursy instruktorskie na – w tamym czasie ciągle małodostępny – Zachód wyjechali pierwsi Polacy. Zdobytą tam wiedzę przekazywali w różnych częściach Polski. Do dziś ciężko ustalić kto był pierwszy. Wiadomym jest, że już w drugiej połowie lat osiemdziesiątych prowadzono równolegle kilka przedsięwzięć w różnych zakątkach Polski. Jednym z nich – do dziś pamiętanym – jest aktywność klubu “Rycerz” z Legnicy, a to m.in. za sprawą zaciętych meczów pomiędzy tamtejszą drużyną a zespołem z samej Ojczyzny Korfballu.
Przełomowym momentem był jednak zorganizowany przez Holendrów i Belgów kurs w olsztyńskim Kortowie w sierpniu 1987 roku. Wśród uczestników tamtego szkolenia dosyć przypadkowo, bo będąc na urlopie w stolicy Warmii, znalazł się trener siatkówki z AWF-u Kraków. Zaraz po powrocie na uczelnie dr Marian Fiedor zajął się promowaniem wśród studentów tej nowopoznanej dyscypliny.
Ruch akademicki
W początkowej fazie losy korfballu zależały w dużym stopniu od kilku korfballowych “zapaleńców”, prawdziwych pasjonatów sportu. Większość z nich to studenci. Pierwsze zespoły korfballu powstawały właśnie na uczelniach: tworząc samodzielne kluby lub działając w ramach struktury Akademickiego Związku Sportowego. W pierwszych rozgrywkach wygrywały zespoły studentów AWF z Warszawy, Krakowa i Białej Podlaskiej.
W tym ostatnim mieście korfball rozwijał się bardzo dobrze – szybko wyszedł poza środowisko akademickie i już w latach dziewięćdziesiątych w okolicach Białej Podlaskiej istniało kilkanaście klubów prowadzących działalność korfballową. UKS-y, poza meczami w kraju, często uczestniczyły w dwustronnej wymianie z zespołami z Holandii co w tamtych czasach miało ogromne znaczenie nie tylko prestiżowe ale przynosiło wymierne korzyści w podnoszeniu poziomu sportowego najzdolniejszej młodzieży. Ogromny wpływ bezpośredni na szkolenie dzieci i młodzieży oraz na szkolenie prowadzone przez innych trenerów korfballu miał dr Krzysztof Piech, który jako pierwszy opisał i opublikował w języku polskim ćwiczenia i taktyki stosowane w korfballu. W pamięci do dziś pozostaje jego solidne szkolenie, które po kilku latach zaowocowało dobrą grą drużyny narodowej. W 1993 roku w hali bialskiej AWF rozegrano nawet międzypaństwowy mecz Polska – Holandia. Polacy w tym pamiętnym spotkaniu walczyli z Oranje niemal jak równy z równym. Przy pełnych trybunach Biało-Czerwoni ciężko walczyli o każdy centymetr parkietu, a o zwycięstwie gości zadecydowała sama końcówka meczu.
Korfballowe migracje
Pozostając przez blisko dekadę korfballowym zagłębiem Polski, okolice Białej Podlaskiej stały się stałym „dostawcą” dobrze wyszkolonych zawodników którzy już jako dorośli często opuszczając rodzinne strony “zabierali ze sobą” korfball. Za sprawą tych migracji coraz częściej trenowano korfball także w innych częściach Polski. Powstawały nowe kluby, które brały udział w rozgrywkach seniorskich na szczeblu krajowym.
Polska na arenie międzynarodowej
Spośród kilku na początek, a z czasem kilkunastu klubów, została utworzona reprezentacja Polski, która jeszcze przed powołaniem Polskiej Federacji Korfballu (1994) rozegrała pierwsze mecze międzypaństwowe. Swój pierwszy mecz o punkty reprezentacja Polski rozegrała 20. sierpnia 1990 roku w holenderskim Delft. Był to mecz eliminacyjny do Mistrzostw Świata. Reprezentacja Polski przegrała wtedy z reprezentacją Armenii 10:11 i na awans trzeba było poczekać… jak się później okazało aż osiem lat. W 1999 roku Polska odniosła największy dotąd sukces: uplasowała się na dziewiątym miejscu Mistrzostwach Świata w Australii i otrzymała tytuł Najbardziej Widowiskowej Drużyny Mistrzostw (the Most Spectacular Team of the World Championships 1999). W drużynie narodowej pod wodzą holenderskiego szkoleniowca Jantinusa Scholtmijera ujawniły się również indywidualne talenty: tytuł króla strzelców Mistrzostw Świata zdobył Artur Dąbrowski.
Dzięki członkostwu w Międzynarodowej Federacji Korfballu (IKF) Polska mogła również wysyłać najlepszą drużynę w kraju na Klubowy Puchar Europy (IKF Europa Cup). Największy sukces przyszedł w 2001 roku za sprawą mistrza Polski, który w hiszpańskiej Terrassie wywalczył 5. miejsce. AKK AWF Warszawa pokonał mistrzów Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, a dopiero po dogrywce przegrał z mistrzem Niemiec.
W ciągu dwudziestu lat korfballu w Polsce sukcesy Polek i Polaków mogliśmy śledzić nie tylko w tak odległych zakątkach świata jak Australia. Jeszcze pod koniec ubiegłego stulecia srebrny medal Akademickich Mistrzostw Europy w Cetniewie (1998) zdobyli żacy z AWF-u Warszawa. To nie jedyne wydarzenie międzynarodowe które odbyło się w naszym kraju: najlepsze europejskie klubowe zespoły gościły w Polsce jeszcze kilkukrotnie, m.in. w 2011 i 2012 roku w Warszawie przy okazji turniejów finałowych IKF Europa Shield i IKF Europa Cup. Największym wydarzeniem organizowanym w naszym kraju było jednak the World Games we Wrocławiu (2017), a w którym zadebiutowała reprezentacja Polski. Nie był to jednak debiut Polaków, już wcześniej (w 2009 w Kaohsiung na Tajwanie oraz w 2013 w kolumbijskim Cali) mecze korfballu w ramach the World Games prowadził polski sędzia międzynarodowy Maciej Goławski – przez kilka lat utrzymywał się w światowej klasie “elite”.
Powrót do korzeni
Jeszcze w pierwszej dekadzie nowego tysiąclecia, a więc po kilku latach dużej aktywności klubów koncentrujących się na szkoleniu juniorów, razem z Akademickim Związkiem Sportowym, Polska Federacja Korfballu rozpoczęła ponowną promocję w środowisku studenckim. Podczas festiwali studenckich, a później także w kilku edycjach Pucharu Zarządu Głównego AZS, uczestniczyło kilka zupełnie nowych zespołów m.in. z Warszawy, Łodzi, Wrocławia, Poznania, Częstochowy i Olsztyna. Przez kilka lat organizowano kolejne Puchary AZS, a w Łodzi powstała nawet liga międzyuczelniana. Część z zawodników zasiliła później Polską Ligę Korfballu, a niektórzy przebili się nawet do reprezentacji Polski. Działo się to nie tylko za sprawą pojedynczych talentów ujawnionych na późnym etapie (rozgrywki studentów), ale także coraz lepszego szkolenia zawodników w wieku szkolnym. Przez wiele lat bezsprzecznym liderem w dostawach reprezentantów do reprezentacji był UKS Maratończyk Koło. Obecnie największymi ośrodkami szkolenia dzieci i młodzieży są Słupia, Konstancin i Warszawa.
Około ósmej pozycji w hali i mocni na plaży
W XXI wieku reprezentacja Polski w korfballu kilkukrotnie stawała przed szansą awansu do światowej lub europejskiej ósemki. Najczęściej niewiele, ale jednak brakowało by to uczynić. W najlepszej ósemce Polacy znajdowali się dwukrotnie: podczas Mistrzostw Europy w Portugalii w 2014 roku oraz za sprawą organizowanych przez Polskę the World Games we Wrocławiu (2017). W 2021 roku, po raz pierwszy w podzielonych na dywizje Mistrzostwach Europy, Polacy wygrali turniej „B” we Wrocławiu. Rozgrywany w stolicy Dolnego Śląska turniej został zresztą wybrany przez IKF wydarzeniem roku.
Największy dotychczasowy sukces Polaków na arenie międzynarodowej przyszedł jednak z trochę innej strony, a to za sprawą coraz bardziej promowanej przez IKF odmiany plażowej korfballu. Polacy, po zdobyciu doświadczenia w inauguracyjnym IKF Beach World Cup 2017 oraz krótkich, ale intensywnych przygotowaniach w olsztyńskim Kortowie (nieoficjalnie: Letnia Stolica Polskiego Korfballu), zdobyli trzecie miejsce w Pucharze Świata (IKF Korfball World Cup – Europe), który odbył się w 2018 roku w Belgii. Cztery lata później w Maroko Polacy zdobywają złoto w pierwszych Mistrzostw Świata w Korfballu Plażowym.
