Technika: zbiórka, asysta, atak-obrona

ZBIÓRKA

ZBIÓRKA STATYCZNA

ZBIÓRKA DYNAMCZNA

ASYSTA

ASYSTA STATYCZNA

ASYSTA DYNAMCZNA

GRA 1:1

W czasie gdy zawodnik na asyście jest w posiadaniu piłki inni zawodnicy/zawodniczki z jego zespołu albo próbują zająć korzystną pozycję na zbiórce albo uwolnić się od swojego obrońcy by móc otrzymać podanie od zawodnika na asyście by wykonać rzut. W tej sytuacji pomiędzy zawodnikiem atakującym a jego bezpośrednim obrońcą wytwarza się tzw. gra 1 na 1.

W grze 1:1 ważna jest zmiana prędkości i kierunku biegu przez atakującego. Gdy zmieniamy tempo oraz kierunek biegu, łatwiej jest uwolnić się od swojego obrońcy. Atakujący powinien patrzeć, którą nogę obrońca ma wysuniętą do przodu i z tej strony powinien go mijać.
Z kolei zawodnik w obronie porusza się małymi kroczkami, tak by mógł szybko zmienić kierunek biegu podążając za atakującym lub doskoczyć do zawodnika gdy ten ma wykonać rzut (stworzyć pozycję bronioną).

OBRONA OD ZBIÓRKI

Inside (od zbiórki) – zawodnik obrony ustawiony jest między koszem a zawodnikiem ataku. Ten rodzaj obrony znacząco utrudnia wykonanie rzutu z biegu.
W tym przypadku obrońca zajmuje lepszą pozycję zbiórki na koszu.
Obronę tę stosujemy wtedy, gdy przeciwnik dobrze rzuca z biegu lub gdy ma dobrego zbierającego.

Rozwiązanie dla ataku:
Atakujący stara się wprowadzić swojego obrońcę na asystenta, tj. przebiec tak blisko niego, aby obrońca nie mógł podążać za nim, a następnie zająć pozycję zbiórki (tzw. obcięcie – jak na rys.). Uwaga – obrońcę na asystenta wprowadzamy wolno.

Przykłady meczowe:

OBRONA OD ASYSTY

Zwana także obroną od frontu – obrońcy starają się być bardzo blisko atakujących i często przechwytywać piłki. Aby to robić, obrońca musi zmieniać swoje ustawienie w zależności od położenia piłki, ale zawsze na zasadzie trójkąta.
Zadaniem obrony jest uniemożliwienie zajęcia pozycji asystenta przez atakujących. Obrońcy mogą podejmować ryzyko przechwytywania piłki, ponieważ nie ma asysty. Gdy atakującym uda się zająć pozycję asysty, należy zmienić rodzaj obrony na obronę od strony kosza. Przy obronie od frontu ważna jest informacja, czy atakujący zajął pozycję asysty. Przy tym rodzaju obrony trudno jest atakującym wykonywać rzuty. Muszą oni szybko podawać piłkę i starać się wykorzystywać przestrzeń na długiej linii oraz długie podania.

Przykłady meczowe

OBRONA OD PODANIA

Gra obronna prowadzona w sposób umożliwiający przechwycenie piłki w momencie podania jej do zawodnika którego bronimy. Polega na bardzo bliskim i kontrolowanym kontakcie z bezpośrednim przeciwnikiem. Obrońca próbuje być w pozycji w której widząc podanie może przeciąć lot piłki podawanej między atakującymi. Gra związana jest zazwyczaj z większym wysiłkiem i koniecznością koncentracji na wysokim poziomie. Obrońca musi jednocześnie widzieć swojego atakującego oraz piłkę.

Najczęstsze błędy

• brak kontroli nad zmieniającym się kierunkiem biegu atakującego powodujący utratę kontaktu z nim
• zła ocena przestrzeni: nieudane wyjście do przechwytu i w efekcie brak kontaktu z zawodnikiem atakującym który wszedł w posiadanie piłki